پرفیل و upvc

کمک کننده ها
کمک فرایندها بمنظور تسهیل در ذوب وشکل دهی مواد بکار میروند .
روان کننده های داخلی و خارجی
روانسازها یا Lubricants جهت کمک به جریان مواد در قالب حین عملیات  اکستروژن و همچین جهت ایجاد سطح صیقلی وشفاف در پروفیل تولید شده بکار برده می شود .
رنگ های صنعتی
رنگ دانه ها جزئی از ترکیب محصول هستند که باعث ایجاد تنوع در مصول نهایی می شوند . رنگ دانه دی اکسید تیتانیوم (TiO2)  باعث ایجاد مقاومت در برابر رنگ پریدگی در اثر اشعه UV خورشید می گردد و نقش مهمی را در پروفیلهای یوپی وی سی ایجاد می کند . دی اکسید تیتانیوم علاوه بر باز تابش اشعه ماورای بنفش باعث تنظیم شفافیت رنگ پروفیل نیز می گردد.
به  ترموپلاست جدید بوجود آمده که ترکیب جدیدی از ماده اولیه PVC است ؛ به علت خواص فیزیکی متفاوت اصطلاحا یک ماده غیر پلاستیک اطلاق می شود.
عدم وجود هر یک ازافزودنی ها و یا تغییر میزان بکار رفته در فرمولاسیون , می تواند خواص محصول نهایی تولید شده را بشدت تحت تاثیر قراردهد.
رزین (پودر) پی وی سی (پلی وینیل کلراید) که در این صنعت قابل استفاده می باشد، رزین نوع S و با گریدهای (K Value)  بین 64 تا 68 قابل استفاده می باشد. هر چه شماره گرید بالاتر باشد، میزان مقاومت مولکولی محصول نهایی بالاتر بوده و برای استفاده بعنوان یک جز از مصالح ساختمانی بهتر است. این محصول با گرید 65 در پتروشیمی بندر امام ایران تولید می گردد و در اختیار تولید کنندگان قرار می گیرد . اما نوع وارداتی آن هم وجود دارد.
شکل فیزیکی پی وی سی به صورت پودر سفید بوده و نوع دانه بندی آن بسته به روش پلیمریزاسیون متفاوت است.
درجه پلیمریزاسیون پی وی سی بسته به مدت زمان فرایند آن تغییر می‌کند و هر چه زمان پلیمریزاسیون بیشتر شود، طول زنجیرها‌ی پلیمر بلندتر می‌گردد. برای نمایش درجه پلیمریزاسیون از شاخصی به نام K-Value استفاده می‌گردد که رابطه این شاخص با درجه پلیمریزاسیون به شرح جدول زیر است:
PVC Degree of Polymerization
K-Value                  DP
50 ± 500             53
50 ± 700             57
50 ± 730             58
50 ± 800             60
50 ± 1000           65
50 ± 1050           67
50 ± 1250           70
پلیمریزاسیون  PVC :
روش‌های زیادی برای پلیمریزاسیون PVC وجود دارند که دو روش اصلی آن عبارتند از:
1- پلیمریزاسیون سوسپانسیونی :
2 -پلیمریزاسیون امولسیونی :
در هر دو روش فوق، از فرایند نیمه مداوم استفاده می‌شود که طی آن رآکتورها با منومر VCM، مواد افزودنی، کاتالیست و آب تغذیه می شوند. فرایند پلیمریزاسیون در محیط آبی صورت می‌گیرد.
اختلاف بین این دو روش در سایز و خواص دانه‌های حاصله می‌باشد بنابرین روش تولید بر اساس کابرد نهایی انتخاب می‌شود.
در انتهای واکنش رآکتورها تخلیه می‌شوند و مخلوط آب و PVC از منومر جدا می‌شوند. سپس توسط عملیات سانتریفوژ آب را از PVC جدا کرده و آنرا خشک، دانه بندی و بسته‌بندی می‌کنند.
با ترکیب PVC مناسب با افزودنیهای دیگر، طی فرایند اکستروژن پروفیلهای UPVC تولید می گردند .
سبکی وزن، خمش پذیری، عدم اشتعال، عایق بودن در مقابل حرارت و الکتریسیته ، مقاومت در برابر مواد شیمیایی و بیولوژیک، قابلیت تبدیل به سطوح سیقلی، قابلیت تلفیق با مواد افزودنی مختلف و بالاخره انعطاف پذیری در به کاربردن طرح های متعدد، پلیمر مزبور را به یک نوع ترموپلاست مدرن که مناسب ترین جایگزین برای آلیاژهای فلزی و غیر فلزی در صنعت در و پنجره سازی است تبدیل نموده است .